Wielerkleding.com als je van fietsen houdt
Met meer dan 50 jaar wedstrijdervaring
Ahoy' op zondag 1974
Met vallen en opstaan word je wielrenner
Sinds 2005 helpt Bob Rasenberg middels het bedrijf wielerkleding.com reeds vele teams aan prachtige, perfect ademende wielerkleding en voor de wielrenners misschien wel het belangrijkste, de beste zeem van het peloton!
Wielerkleding.com is een betrouwbare partner als je op zoek bent naar hoge kwaliteit 100% handmade in Italy door volwassen werknemers die werken voor een normaal Europees salaris. Geen kinderarbeid en door onze productie zal niet één vis sterven in een smerige rivier.
Sportkleding voor jouw team, equipe, club, ploeg. Helemaal persoonlijk bedrukt naar wens, in jullie kleuren met jullie logo's.
Bob Rasenberg bijna een halve eeuw wielerervaring
Debuut als wielrenner bij de 7 jarigen in 1972, bij jeugd categorieën 40 overwinningen, als Nieuweling 30 overwinningen, tevens 3e NK sprint op de baan, 4e NK cyclo cross, als Junior 27 overwinningen, o.a. 2x Caraco Race Hellendoorn, Land van Bartje, Omloop Lage Landen tevens Nederlands Kampioen klassementrit op de baan. Bij de Amateurs (Elite zonder contract)
112 overwinningen w.o. Omloop van de Baronie (1987), Omloop het Volk 1985 (België), 5 etappes Cycle Classic Australië, 2 etappes Post Cycle Classic New Zealand, etappes en eindklassement Tour de San Jose (USA), etappes Tour of Reno (USA) 2e eindklassement, etappe Circuit des Mines, Ronde de l'Isard, Ronde van Midden Zeeland, etappe Triptique Ardennais (3e eindklassement), etappe Vuelta d'Empordan, Acht van Chaam 1995 en 2009, Draai van de Kaai 1991, Ronde van Terheijden 5x, Ronde van Made 3x, GP Expo 60 Beauvais (France), 3 zilveren medailles Studenten WK Moskou 1986 (ploegentijdrit, individuele wegwedstrijd en puntenkoers op de baan), 2x Nederlands Kampioen studenten, Nederlands Kampioen Omium baan 1986.
In 1987 en 1988 als prof gereden bij SEFB en ZERO, geen overwinningen.
1990 Eindklassement Milkrace Groot Brittanië 9e.
Ploegleider bij Team Axa en Team Navigators.
De mooiste wielerkleding koop je gewoon bij Wielerkleding.com
foto hiernaast aankomst Omloop van de Baronie 1987
Ouwe lul op een ouwe fiets
Het verschil zit hem in de kleding
Acht van Chaam 2008, genoeg bier op om wat harder te praten, schuin vanuit het café over de dranghekken kijkend naar de amateurs (elite tegenwoordig), roep ik in het luchtledige: “Wacht maar, volgend jaar doe ik ook weer mee!” Ik zag niemand schrikken en niemand nam het serieus. Ik ook niet eigenlijk.
Af en toe wat hardlopen en schaatsen is best leuk, maar het is geen wielrennen. Dus ternauwernood WV Terheijden van de opzegging bij de KNWU gered en een licentie aangevraagd. Dan beginnen de trainingsritten op het Moleneind. Wekelijks is er vooruitgang, met een 9e plaats in de spekgladde natte ronde van Made als eerste teken van opleving, kwestie van gewoon op de fiets blijven zitten (al bleek dat later op de weg naar huis nog niet zo vanzelfsprekend). Stapje voor stapje blijft de vorm verbeteren en natuurlijk mik ik op topvorm eind juli begin augustus. In Philippine doe ik echt mee voor de overwinning en mag ik met de uiteindelijke derde plaats weer eens op het podium klimmen. Het voelt goed, maar een wedstrijd winnen, dat is nog wat anders. Dat iedereen je die dag (toch minimaal een beetje tegen zijn zin) voor moet laten gaan.
Acht van Chaam 2009, het is mooi weer, altijd prettig voor iemand die zichzelf graag als mooiweerfietser wil zien. Weinig wind, maar toch een beetje. Het valt wel uit elkaar vandaag. Alleen wanneer? Ik denk vrij snel, maar je weet het nooit. Ik sta ver vooraan bij de start, maar na het geneutraliseerde gefriemel zit er al snel bijna niemand meer achter me. In de tweede ronde schuif ik toch vlot naar voren, de benen zijn niet slecht. Er rijdt drie man voorop, waarom rijdt niemand? Ik spring er naar toe. Niemand in het wiel, zo hoort dat, de rest moet zelf het gat dichten. Na wat schermutselingen komen we met een man of negen voorop. Een flink gat, de rest zou kansloos moeten zijn. Half Traaie staat bij de kroeg net na de finish en die gaan tekeer, alleen al omdat ik in de kopgroep zit. Maar de samenwerking is niet zoals het zou moeten, ik probeer steeds het groepje rond te laten draaien, maar er zijn er teveel die nu al aan de sprint denken. Stef van Zundert geeft de bidons aan (ik mis er geen) op zijn sokken en ziet dat ik fris zit. Er komt een groepje terugbij en ingaan laatste ronde sluiten er nog eens negen man aan. In Chaam rijden we vandaag niet met zevenentwintig man naar de meet, er rijdt nog wat weg in de laatste ronde en ik weet zeker dat ik daarbij zit. Halverwege de laatste ronde demarreert Marien Wallink waarmee ik daarstraks een keer een gaatje dichtreed. En? Niemand? Dan ga ik, maar wel alleen. Die 13 gaat vlot rond hier tegen de wind. “Kom op, pak aan!” Ik trek vol door tot we linksaf draaien richting finish. Het is nog wel zo’n 2 km, maar we hebben toch een mooi gaatje. Wind mee, hij neemt goed over, nu ik weer, voluit, als ze ons pakken, dan zullen ze ervoor moeten rijden. Ik zie een man of vier achter ons aankomen, jammer, want die vallen niet stil. De rotonde, nog 1000 meter, nu kom ik weer op kop, ik trek door tot het gemeentehuis en ze pakken ons niet meer terug. Nog 500 meter, wat nu, hij neemt niet over, het zal toch niet waar zijn. Verdorie, hij moet nog één keer, het pak wolven komt met de seconde dichter, met 50 meter kun je niet veel pokeren. Ik roep: “Kom op, we worden één en twee!”, maar ik denk: “We verprutsen het, zo dicht bij de meet!” Gelukkig, hij zet aan, ik voel een opluchting. Hij versnelt nu voor de sprint, maar nog niet voluit. Nog 200 meter, en nu geef ik alles, jou heb ik! Ik voel niks, ook mijn benen niet, ze gaan zo snel mogelijk rond, maar waar is de rest, waar is de finish, al die spandoeken, ik zal toch niet? Dat kan niet! De streep! Ik win de Acht van Chaam!
(It all depends on what you wear)Old bastard on an old bike
(It all depends on what you wear)
Acht van Chaam 2008, had enough beer to talk louder, while watching the amateurs (elite without contract these days) race on the other side of the barricades, I yell out loud in the empty space of a noisy bar:"You guys just wait, I'll be back next year!" No reaction from anyone in or outside the pub.
Now and then some running and iceskating is all fun, but it's not cycling. So just in time to save WV Terheijden from ending their membership with the KNWU (national federation) I got myself another cycling license in 2009 as an elite men. (This was the easy part, all you have to do is apply and pay for one.) Then the training rides start at Moleneind Breda. Every week my form seems to improve a tiny little bit, with a 9th place on an extremely slippery circuit in Made as the first real result. The slippery corners have to take more credit for this then my form. Starting at the front and staying on the bike was the main thing, although riding home after celebrating the 9th place in de Korenbeurs I didn't completely succeed in staying on the bike...
The form is improving step by step and of course I'm trying to aim for my best possible shape in the end of july, beginning of august. Philippine is the first race I'm actually in contention for the win and in fact I end up in third place, on the podium! It feels great, but winning a race is a different league again. The feeling knowing that everyone wants to cross that line first, but you're the one that does it.
Acht van Chaam 2009, the weather is really good, always helps for someone that loves the nice weather like me. Not that much wind, but just windy enough. The field will split up today. Just when? I think soon, but you never know. I start near the front, but after the always dangerous neutral bit (how much I hate that part of the race) there's hardly anyone behind me. During the second lap I move up towards the front of the bunch, the legs are not bad at all. There is a three men breakaway up the road, why is no one chasing? I jump across, no one in my wheel, that's how I like it, the rest of the bunch have to do their own chasing. Some time later there's nine of us in a break. A big gap behind us, this should be it! Half the village of Terheijden is in Chaam and they're going completely crazy, just because their old barkeeper is in the break in the Acht van Chaam. But the break is not working together as it should. I'm trying to get everyone to do their share, but some of the riders are dreaming of the final sprint way too early. My friend Stef van Zundert hands out spare bidons (I don't mis one!) on his socks (his cycling shoes are next to his bike on the side of the road) and he can tell I'm feeling good. A small group gets back to us and going into the final 4 km lap another group. About 27 of us go into the last lap together. Today there won't be 27 of us sprinting for the win, some guys will get away in the last lap and I'm sure I'm one of them. Halfway the final lap the tall guy (Marien Wallink) who I bridged a gap with earlier in the race attacks. And? Nobody? I must go now! Alone of course! The 13 sprocket rolls around quickly and easy here in the headwind. "Come on, get on!" We turn left, last corner, but stil 2 km to go, we have a nice gap. Tailwind now, he does a good turn, now me again, as hard as I can go, if they are going to catch us they will have to work hard. I can see a group of 4 chasing, too bad, they won't give up. The roundabout, about 1 km to go, one big turn to the council house and they won't catch us anymore. 500 meter to go, what now? He's not coming through? It can't be true? Damn it, he must do one more turn, the pack of wolves is getting closer by the second. I scream:"Come on, we'll get 1rst and 2nd!", but I think:"we're blowing it, so close to the finish." He does come through now, I feel a relief. He speeds up for the sprint, but not in full sprint yet. 200 meters to go, now everything I got, I got you! I feel nothing, not my legs, is this me? Spinning as fast as possible on the 12, but where is the rest, where is the finish, I can't, not possible. Impossible, the line! I win the Acht van Chaam!
p.s.: In 2009 at the age of 44 , de Gazelle AA Special with the infamous Campagnolo delta breaks is 19 years old, the Il Piccione WIELERKLEDING.COM cyclingwear makes the difference!